Trzej wielcy jazzowi pianiści: Chick Corea, Herbie Hancock i Keith Jarrett spotykają się w niebie. Corea mówi: „Słuchajcie, ponoć Bóg powiedział, że jestem najlepszym pianistą na świecie”. „Nie, nie, nie – odzywa się Hancock – to o mnie Bóg tak powiedział”. „Koledzy – mówi wreszcie Jarrett – niczego takiego o żadnym z was nie mówiłem”.

DLACZEGO ZACHWYCA

Stary jazzowy żart dobrze pokazuje pozycję Keitha Jarretta na jazzowym Olimpie. Jest Jarrett i... długo, długo nic. Dlaczego?
Są trzy proste odpowiedzi. Po pierwsze, koncert koloński. Wieczorem, 24 stycznia 1975 r., gdy w gmachu opery kolońskiej skończył się już normalny, repertuarowy spektakl, na scenie wydarzyła się historia. Za sprawą początkującej, 17-letniej promotorki Very Brandes zza kulis wyszedł 29-letni, raczej mało znany amerykański pianista, by po całodziennej podróży z Zurychu małym...