Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Przemysław Wilczyński w artykule „Pierwsze starcie” trafnie podsumowuje pierwszy etap dyskusji nad zmianą wieku emerytalnego stwierdzeniem, że największe dotychczasowe porażki w tym względzie dotyczą komunikacji ze społeczeństwem. Uważam, że jednym z ważnych elementów dyskusji pomijanym w debacie, jest kwestia solidarności ubezpieczonych. Warto zdać sobie sprawę z tego, że u samych podstaw idei ubezpieczeń, w tym także ubezpieczeń społecznych (rentowych i emerytalnych), leży założenie o solidarności ubezpieczonych.
Wykupując polisę w dowolnym ubezpieczeniu majątkowym, mam pełną świadomość, że wydane pieniądze posłużą wszystkim tym, których dotknęło jakieś nieszczęście, doznali niezawinionej przez siebie straty. Nie oczekuję zwrotu ani złotówki, nawet gdyby z kilku lub kilkunastu lat ponoszonych przeze mnie kosztów zakupu polis (np. OC) miała się uzbierać pokaźna kwota. Solidarnie godzę się z tym, że przeznaczam moje pieniądze dla osób, które miały mniej szczęścia ode mnie, i którym należy się rekompensata poniesionych strat w wyniku wypadku losowego. A gdy mnie spotka taka sytuacja, to skorzystam zarówno z własnych środków wydanych na zakup polisy, jak i z pieniędzy innych ubezpieczonych.
W ubezpieczeniach społecznych, szczególnie emerytalnych, zasada solidarności ma podwójny wymiar. Po pierwsze, oznacza ona, że płacone przeze mnie do ZUS składki są składkami na ubezpieczenie, a więc nie dają gwarancji, podobnie jak w żadnym innym ubezpieczeniu, że w całości je odzyskam. Solidarnie godzę się z tym, że mogą z nich skorzystać inni. Po drugie, w systemie repartycyjnym zasada ta obejmuje także tzw. solidarność międzypokoleniową, czyli zgodę pokolenia tych, którzy są aktywni zawodowo na finansowanie z ich bieżących składek wypłat emerytur. Wprowadzenie do takiego systemu przywileju opuszczenia go przez osoby w dowolnym momencie, np. po ukończeniu 60. roku życia oznaczałoby zerwanie z tą – niezbędną w ubezpieczeniach – zasadą solidarności. Indywidualizm kłóci się w ubezpieczeniach z zasadami powszechności i solidarności. Warto te kwestie uświadomić wszystkim pracującym, bo wszyscy jesteśmy uczestnikami powszechnego systemu ubezpieczeń społecznych. Zrozumienie ułatwia dyskusję.
