Teraz jej twórczość została uznana za ­jedno z najdonioślejszych zjawisk na współczesnej scenie artystycznej Polski i Europy. Jeszcze kilka lat temu było zupełnie inaczej. „Składałam propozycje wystawy własnej lub naszej grupy Romani Art i słyszałam: nie mamy dla pani czasu ani wolnego miejsca. Lub proponowano mi zwrócenie się do muzeum etnograficznego” – wspominała w rozmowie dla „Tygodnika Powszechnego”. I dodawała: „Odnosiłam wrażenie, że nie patrzono na prace, tylko na to, kto je zrobił. A skoro jestem z mniejszości etnicznej, do tego romską artystką, to moja twórczość jest częścią etnografii”.

PRZECZYTAJ WYWIAD Z MAŁGORZATĄ MIRGĄ-TAS

Jeżeli pracuję nad portretem i wiem, że mogę wykorzystać rzecz pochodzącą od portretowanej osoby,...