​Lonia ma 23 lata. – No to jak o mnie napiszesz? – rzuca prowokacyjnie. – Może tak: Lonia, żołnierz, który przeżył pierwszą bitwę, ale stracił w niej trzech przyjaciół? Albo: Lonia, gej na wojnie? A może: Lonia, gej, ale przeciwny Marszom Równości?

Na marsz, ale z medalami

Nie chce, żeby podawać jego prawdziwe imię. Do armii zgłosił się sam, trafił do brygady pancernej. – Ludzie wyobrażają sobie geja jako wymoczka, który płacze na widok karabinu. Bzdura! – irytuje się. – Nie oglądam broni z wypiekami na twarzy, ale jestem facetem jak każdy inny. Moim obowiązkiem jest bronić ojczyzny.

– Pewnie zapytasz, czy przyznałem się, że jestem gejem. Rodzice wiedzą. Ale w armii to ciężka sprawa. Jest taki rodzaj braterstwa, który może powstać tylko na wojnie. Oddałbym życie za kolegów. Oni za mnie też. Ale powiedzieć im, że jestem gejem, nie mogę.

–...