Gdy w październikowych sondażach PO po raz pierwszy od 5 lat została wyprzedzona przez PiS, wielu komentatorów – na czele z sympatykami tej ostatniej – uznało to za początek równi pochyłej.

Jest faktem, że Jarosław Kaczyński, organizujący ekonomiczne debaty z ekspertami i wystawiający kandydata na premiera łamiącego negatywne stereotypy swojego ugrupowania, okazał się dla Donalda Tuska znacznie poważniejszym zagrożeniem niż wtedy, gdy w emocjach rzucał najcięższe oskarżenia. Wystarczyła jedna publikacja „Rzeczpospolitej” o rzekomym trotylu na wraku tupolewa, by postawić cały osiągnięty efekt pod znakiem zapytania. Dziś wahnięcie w drugą stronę jest wyraźne. Czy to jednak zamyka sprawę? Czy naprawdę, gdy tylko rządzący wpadną w kłopoty, wystarczy podpuścić lidera opozycji, który postraszy skłaniających się ku niemu wyborców?

To, że Donald Tusk utrzymuje swoją pozycję...