Sycylia ma oczy kobiety i głos mężczyzny. Jedna noga jest wrośnięta w wyschniętą ziemię, druga bierze rozbieg do ucieczki. Za ocean, a przynajmniej do morza, bo ląd staje się zbyt wielkim ciężarem. Cola Pesce, czyli Mikołaj Ryba – pół mężczyzna, pół ryba ze średniowiecznej legendy – był królewskim sowizdrzałem i prawił, że Sycylii nie zatapia morze, gdyż „podtrzymują ją trzy ogromne filary, w tym jeden pęknięty”. Pewnego razu król rozkazał Coli zanurkować w morzu tak głęboko, by odnaleźć kulę armatnią wystrzeloną z cypla w Mesynie. Cola dopłynął do kuli, ale już nie wrócił: „Zrozumiał, że znalazł się w zastygłej przestrzeni, w której nie może płynąć, i pozostał tam już na zawsze”.
Wyspa mami swoją pozorną niezmiennością: „odwieczną ciszą pasterskiej Sycylii”. Leży w centrum Mezzogiorno, krainy nad Morzem Śródziemnym, konserwatywnego tygla kultur, zamienionego w literaturze w...