Siedemdziesiąt lat na tronie. Platynowy jubileusz królowej Elżbiety – oby żyła nam w zdrowiu jak najdłużej. Monarchom przystoi złoto, ale jak ktoś jest tak długowieczny, to trzeba innych metali na symbol. Złośliwa część duszy podpowiada mi, że logika rocznicowych obchodów operuje raczej ćwiartkami i połówkami stulecia, i powinno się było zaczekać z tą platyną na 2027 rok, ale nikt rozsądny w Pałacu nie chciał ryzykować, że przepadnie okazja, by chociaż na chwilę tchnąć w Brytyjczyków ducha dobrej, pozytywnej wspólnoty.

Czas ku temu wskazany, królestwem zarządza nietuzinkowy wprawdzie i dobrze wykształcony, ale nieudaczny cynik będący o włos od dymisji. Na razie wojna dała mu niespodziewaną furtkę – co prawda jego ego ledwo zmieściłoby się we wrotach od stodoły, ale znalazł buteleczkę pozostawioną przez zdegustowaną krajem Alicję, pociągnął łyk i wymknął się gniewowi opinii...