Wicepremier od spraw finansów pochwalił się niedawno w telewizji, że swój program naprawy finansów publicznych zaprezentował m.in. księdzu prymasowi, ponieważ jedną z najważniejszych cech tego programu jest to, iż jest on sprawiedliwy. Słowa tego użył parokrotnie i z naciskiem. Spytajmy więc, czy to prawda i co to właściwie znaczy. Bo faktycznie, w odniesieniu do spraw finansowych - i tych, które państwo świadczy obywatelom, i tych, które z kolei na nich nakłada jako haracz należny sobie, cecha sprawiedliwości jest chyba najważniejsza i najmocniej przekonująca. A przecież równocześnie to słowo-pułapka.

To przecież wiemy z praktyki: nie ma świadczeń państwa, które uznane by były za nadmierne, zbyt hojne, niepotrzebnie przyznane. Jeśli mnie dotyczą, wszystkie są sprawiedliwe, jeśli się o nie staram, staram się sprawiedliwie. Niesprawiedliwe to tylko te, które mnie ominęły. I nie...