Skoro jedną z podstawowych cech rozumnej i wolnej istoty jest to, że jest w stanie decydować o sobie, to pominąwszy czas wczesnego dzieciństwa, każda z sytuacji, w której człowiek nie jest „panem samego siebie” i nie może kontrolować własnego działania, będzie dla niego trudnym doświadczeniem. To nie tylko doświadczenie zależności od drugich, lecz również bezradności wobec psychofizycznych uwarunkowań własnej natury. Bezradnością naznaczone jest nasze przemijanie, boleśnie bezradni diagnozujemy nieuleczalne jak dotąd choroby, nasza niemoc obnażona jest w umieraniu i śmierci. Postęp medycyny wciąż redukuje naszą bezradność wobec nękających nas chorób, ale nadal istnieją te nieuleczalne, a na umieranie i śmierć recepty nie mamy. Ludzka kondycja jest nader krucha.
Ból i cierpienie „dopadają nas” wcześniej lub później. Staramy się ich unikać. Cierpienie jest złem, złem fizycznym,...