Dziewiętnaście małych traktatów o naszym byciu tutaj, w zawieszeniu pomiędzy rozległą, pełną tajemnic, dramatów, minionego bólu i trwającego wciąż w okruchach piękna przeszłością a niewiadomą przyszłością. Pomiędzy pamięcią, która jest fundamentem naszego świadomego istnienia i która coraz natarczywiej chce przejąć nad nami władzę, a instynktem życia. "Chce, żebym żyła już tylko dla niej i z nią. / Najlepiej w ciemnym, zamkniętym pokoju, / a u mnie ciągle w planach słońce teraźniejsze, / obłoki aktualne, drogi na bieżąco".

Te wiersze, choć przecież tak przenikliwie pokazują naszą rzeczywistość w całej jej złożoności i tak współczująco umieją zbliżyć się do ludzkiego dramatu i niezawinionego cierpienia - przypominam drukowany kiedyś w "Tygodniku" wiersz "Identyfikacja" - mimo wszystko niosą pocieszenie, pomagają godzić się ze światem. Na pewno nie jest on -...