Należę zapewne do najmłodszych czytelników “TP", bo mam zaledwie 18 lat. Bardzo podobała mi się “Kompletna i krótka metafizyka" prof. Leszka Kołakowskiego (“TP" nr 43/04) i ciągle jestem pod wrażeniem tego tekstu. Mam jednak pewną wątpliwość. Jak dom naszego człowieczeństwa może być wsparty na filarze Śmierci, która oznacza koniec Życia? Wszak człowieczeństwo to w istocie życie - nasza codzienność, miłość, prawość, ład. Oczywiście zaliczamy do codzienności Czas jako to, co usprawiedliwia przemijanie i kruchość rzeczy. Ale czy Śmierć można zaliczyć do podstaw naszego życia tak, jak Boga?