Patrząc na pierwszą płytę z uzyskanymi już zapisami, nie mogę oprzeć się wspomnieniom z najtrudniejszych dni z Janem Pawłem przeżywanych: kiedy odchodził. Wszyscy chcieliśmy być wtedy jak najbliżej niego, wdzięczni kamerom i sprawozdawcom za każdą godzinę przekazu. Ileż wtedy dostaliśmy: świadectwo cierpienia, znaki kontaktu już prawie niemożliwego do przekazania, a jednak istniejącego. Ale w pewnym momencie przyszło zrozumienie, że nie wolno nam przekroczyć pewnej granicy. Zostaliśmy pod jego oświetlonym oknem, już tylko ze wspólną modlitwą, bez prawa do przekazu, który daje obecność. Ta właśnie asceza, wycofanie uprawnień, pokazały nam wówczas to, co najważniejsze.

Myślę więc sobie, że i teraz każdy wspominający swoją przyjaźń z Karolem Wojtyłą zatrzymuje się na pewnej granicy, poza którą pozostaje prawdziwa tajemnica daru tej przyjaźni. Jest bowiem tak, że...