Oglądajcie moje ręce i moje nogi, bo to Ja jestem! Dotykajcie Mnie i przekonajcie się, przecież duch nie ma ciała ani kości, a Ja mam – jak widzicie!”. Od tamtego czasu nic się nie zmieniło. Nadal najpewniejszym sposobem ustalenia, czy ma się do czynienia z Jezusem, czy z kimś innym o tym imieniu, jest uważne przypatrzenie się temu komuś, kogo sami uważamy – lub kogo inni nam przedstawiają – za Jezusa Chrystusa.

Wystarczy przypomnieć kwestię tzw. spowiedzi furtkowej, by przekonać się, do czego prowadzi pomylenie Jezusa z tym, który w Jego imieniu występuje i działa. Ludzi, którym nie wystarcza słuchanie pięknych kazań o wartościach chrześcijańskich i wielbienie Jezusa ukrytego w Najświętszym Sakramencie, lecz chcących spotkać się z żywym Jezusem, zbyt często odsyłamy w zaświaty, do bliżej nieokreślonej wieczności – jakiegoś sacrum czy nieba. W „Opinii komisji teologicznej w...