Pewien Norweg, który w czasie masakry na wyspie Utoya przebywał w Wielkiej Brytanii, opowiadał, że brytyjscy koledzy nie mogli pojąć, czemu norweska policja nie zabiła Breivika na miejscu.

I rzeczywiście – zapewne nikt by się nie zdziwił. Uważamy się za ludzi ukształtowanych przez kulturę prawa, ale zarazem kultura masowa, a przede wszystkim realne wydarzenia – i to nie tylko takie, jak atak na World Trade Center, ale również stępiające naszą wrażliwość na tę tragedię reakcje, np. przetrzymywanie latami podejrzanych w Guantanamo – jakoś nas znieczuliły. I jednocześnie usprawiedliwiają pogląd, że jeśli ktoś zrobił coś strasznego (lub jest o to podejrzany), to jakby nie jest już człowiekiem. W każdym razie nie takim jak my. A skoro tak, można traktować go nie jak człowieka, np. zastrzelić bez procesu.

Paradoksalnie, w ten sposób myśli także Breivik – dla niego muzułmanie...