O ile już po kilku godzinach wiadomo było, że pucz się nie udał, to po paru dniach wygląda on niemal na operetkę i ustawkę, a bohaterem mediów, bynajmniej nie pozytywnym, staje się prezydent Erdoğan.
Ale tamtej nocy na ulicach Stambułu i Ankary operetki nie było. Wojsko zajęło strategiczne punkty, a w telewizji proklamowano stan wojenny. Po stronie władz zostały właściwie tylko siły resortów wewnętrznych – i ludzie, masowo wychodzący na ulice naprzeciw czołgom. Strzelano do tych ludzi, miażdżono czołgami, bombardowano parlament. Zginęło 300 osób, rannych jest półtora tysiąca.

Prezydencka rewolucja

Jako polityk Erdoğan jest do szaleństwa odważny i wierzy w swą gwiazdę. Ale ma się czego bać i się boi. W parlamencie nikt mu nie zagrozi, media – państwowe i prywatne – kontroluje, we własnej partii wyciął bodaj wszystkie indywidualności.

Za jasno...