Wydawało się, że wszystko sprzyja nowemu początkowi. Gdy rozpoczęła się kampania prezydencka, pojawiły się w niej obietnice złagodzenia tonu wypowiedzi, a nawet wręcz zakończenia wojny polsko-polskiej. Mówiło się wprost o metamorfozie jednego z głównych kandydatów w prezydenckim wyścigu. Przez kilkanaście dni słyszeliśmy głosy polityków, którzy mniej odnosili się negatywnie do tego, co powiedzieli oponenci, a bardziej próbowali wykreować swój własny ogląd rzeczywistości.

Nawet 4 lipca, gdy pojawiły się zapowiedzi wyników, nadzieja wciąż się kołatała. Wszak w istocie los zgotował nam życzliwe, niemal wymarzone okoliczności do porozumienia: wynik zwycięzcy nie dawał mu powodów do żadnego triumfalizmu, zaś pokonany mógł mówić wręcz o sukcesie - startował z niewiele ponad dwudziestoprocentowego poparcia, osiągnął niemal dwa razy tyle. Pozostało tylko wyciągnąć...