Można ograniczyć się do konstatacji, że ktoś czegoś nie zrozumiał, nie doczytał. Wolę jednak spojrzeć na to zdarzenie od strony dochodzenia do chrześcijańskiego samorozumienia. Bo już od samego zarania swoich dziejów ludzie Kościoła mieli problem z tym, co zrobić z przyznającymi się do Jezusa, lecz nietworzącymi ścisłej wspólnoty z Jego ortodoksyjnymi uczniami. Nawet najbliżsi naśladowcy Mistrza z Nazaretu nie rozumieli, o co Mu chodziło. W dobrej zapewne wierze uznali, że idąc za Jezusem zawarli z Bogiem umowę na wyłączność. Niewiele jednak osiągnęli. Mistrz ciągle korygował ich sposób widzenia świata. Kilkakrotnie usiłowali egzorcyzmować ludzi. Bezskutecznie. Tymczasem komuś, kto nie chodził w ich towarzystwie, to się udało. Reakcja była natychmiastowa: "Nauczycielu, widzieliśmy kogoś, kto nie chodzi z nami, jak w Twoje imię wyrzucał złe duchy, i zabranialiśmy mu".