Wczesne chrześcijaństwo przejęło je od Greków, a właściwie od stoików, u których asceza (gr. ćwiczenie, wyrzeczenie się) oznacza uwolnienie się od przywiązania do świata, aby osiągnąć wolność i stałość mędrca w każdej sytuacji. Oczywiście brak pojęcia nie musi od razu oznaczać braku samego zjawiska. Stanisława Grabska w "Słowniku teologicznym" (red. A. Zuberbier, Katowice 1985) pisała, że "Jezus nie głosi i nie praktykuje ascezy w sensie ćwiczeń ograniczania jedzenia czy innych potrzeb ludzkich, praktykuje natomiast i zaleca swoim uczniom ubóstwo połączone z rozdawaniem biedniejszym od siebie tego, co się posiada". Według niej Jezusowe wyrzeczenia wynikają z przyjętego trybu życia, które podporządkowane jest realizowanej misji, a więc "z sytuacji egzystencjalnej danej przez Boga i przyjętej w pełni miłości i zaufania". Jezus je i pije to, co mu ludzie ofiarują, a dowodem, że...