Czas, w którym się znaleźliśmy, można potraktować jak kurację z klerykalizmu – mówił niedawno ks. Adam Boniecki. – Nagle się okazało, że ksiądz nie jest nam niezbędnie potrzebny do zbawienia. Co więcej, że niektórzy księża nie są nam do niczego potrzebni w sferze »posługi słowa« – jak się lubi nazywać to, co mówią. Bo po prostu nie mają nic do powiedzenia” („TP” nr ­17-18/20). Pytanie jednak, czy to jest kuracja z klerykalizmu, czy może z kapłaństwa? To istotne rozróżnienie. Czy przedłużająca się epidemia doprowadzi do jakiejś redefinicji roli księdza? Tak, to prawda, że przez tygodnie dawaliśmy sobie radę bez kapłanów, a przynajmniej bez bezpośredniego z nimi spotkania: komunia duchowa, żal doskonały, liturgia domowa, transmisje. Sam pisałem na tych łamach, by nie mylić sakramentalności Kościoła z „sakramentalnym i...