Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
15 lutego 2003 Watykan udostępnił badaczom tajne archiwa z lat 1922-33. Wśród upublicznionych dokumentów znajduje się list datowany na 12 kwietnia 1933 r., w którym Edyta Stein informuje Piusa XI o prześladowaniach Żydów i chrześcijan w Niemczech i prosi o interwencję. W kwietniu 1933 r. o. Raphael Walzer, arcyopat benedyktyńskiego klasztoru w Beuron, przekazał list papieżowi. Edyta Stein wspominała pięć lat później, że otrzymała papieskie błogosławieństwo, ale z listu „nie wynikło nic więcej”. Po wojnie uważano, że list zaginął. Dopiero pod koniec lat 60. Watykan potwierdził jego istnienie.
Edyta Stein urodziła się w 1891 r. we Wrocławiu w rodzinie żydowskiej. Studiowała filozofię, współpracowała m.in. z Edmundem Husserlem. W 1922 r. przyjęła chrzest, a w 1933 r., przerywając błyskotliwą karierę naukową i wbrew woli rodziny, wstąpiła do klasztoru karmelitanek w Kolonii, przyjmując imię Teresa Benedykta od Krzyża. W grudniu 1938 r., po pogromach żydowskich w Niemczech, wyjechała do holenderskiego Karmelu w Echt. W sierpniu 1942 r. została aresztowana przez gestapo, a kilka dni później zagazowana w Brzezince. Jan Paweł II beatyfikował ją w 1987 r., kanonizował w 1998 r., a rok później ogłosił współpatronką Europy.
MZ
Ojcze Święty!
Jako dziecko narodu żydowskiego, które przez łaskę Boga od 11 lat jest dzieckiem Kościoła katolickiego, ośmielam się wyrazić przed Ojcem chrześcijaństwa to, co boli miliony Niemców.
Od tygodni jesteśmy w Niemczech świadkami czynów, które urągają wszelkiej sprawiedliwości i człowieczeństwu, nie wspominając już o miłości bliźniego. Przez całe lata narodowosocjalistyczni przywódcy głosili nienawiść do Żydów. Ten zasiew nienawiści wzeszedł, odkąd dostali w ręce rządowy aparat przemocy i uzbroili swych stronników, wśród których niewątpliwie są elementy przestępcze.
Niedawno rząd przyznał, że dochodzi do ekscesów. Jaka jest ich skala, nie możemy sobie wyobrazić, bo opinia publiczna jest zakneblowana. Ale oceniając na podstawie tego, co można dowiedzieć się tylko przez kontakty osobiste, nie chodzi w żadnym razie o odosobnione, wyjątkowe przypadki.
Pod naciskiem głosów z zagranicy rząd przeszedł do „łagodniejszych” metod. Dał słowo, że „żadnemu Żydowi nie powinien spaść ani jeden włos z głowy”. Ale przez ogłoszenie bojkotu wpędza wielu - odbierając ludziom gospodarczą egzystencję, obywatelską godność i ojczyznę - w rozpacz. W ostatnim tygodniu powiadomiono mnie przez prywatne źródła o pięciu przypadkach samobójstw na skutek tych prześladowań. Jestem przekonana, że chodzi tu o powszechne zjawisko, które pochłonie jeszcze wiele ofiar.
Można żałować, że nieszczęśnicy nie mają już więcej wewnętrznej siły, by dźwigać swój los. Odpowiedzialność spada jednak w dużej mierze na tych, którzy doprowadzili ich do ostateczności, a także na tych, którzy milczą w tej sprawie.
Wszystko, co się stało i co dzieje się każdego dnia, pochodzi od rządu, który nazywa siebie „chrześcijańskim”. Od tygodni nie tylko Żydzi, ale i tysiące wiernych katolików w Niemczech i, jak myślę, na całym świecie czekają i żywią nadzieję, że Kościół Chrystusowy podniesie głos, by położyć kres nadużywaniu imienia Chrystusa. Czy to ubóstwienie rasy i państwowej przemocy, które codziennie radio wbija masom do głów, nie jest jawną herezją?
Czy walka niosąca eksterminację żydowskiej krwi nie jest obelgą dla przenajświętszego człowieczeństwa naszego Odkupiciela, najświętszej Dziewicy i Apostołów? Czy to wszystko nie stoi w drastycznej sprzeczności z postępowaniem naszego Pana i Zbawiciela, który jeszcze na krzyżu modlił się za swoich prześladowców? I czy nie jest to czarna plama w kronice tego Roku Świętego, który winien być rokiem pokoju i pojednania?
My wszyscy, którzy jesteśmy wiernymi dziećmi Kościoła i z otwartymi oczami patrzymy na sytuację w Niemczech, obawiamy się, że jeśli milczenie będzie trwało dłużej, wizerunek Kościoła będzie jak najgorszy. Jesteśmy również przekonani, że to milczenie nie będzie w stanie okupić na dłuższą metę pokoju z obecnym niemieckim rządem.
Walka z katolicyzmem jest na razie prowadzona po cichu i w mniej brutalnych formach, niż walka z Żydami. Ale nie mniej systematycznie. Niedługo żaden katolik w Niemczech nie będzie mógł sprawować urzędu, jeśli bezwarunkowo nie zaprzeda się temu nowemu kursowi.
Do stóp Waszej Świątobliwości, z prośbą o błogosławieństwo apostolskie
DR EDYTA STEIN, docent w Niemieckim Instytucie Pedagogicznym w Munster (Westfalia), Collegium Marianum.
Przełożył Marek Zając
