Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Są gry tak proste, że do opanowania ich zasad nie potrzeba mózgu. „Pong” polega na utrzymaniu piłki w obrębie prostokąta. Gracz próbuje to zrobić, przesuwając w górę lub w dół pionową belkę, która zastępuje fragment jedynego brakującego boku figury.
Zespół Bretta Kagana umożliwił opanowanie tej gry kulturom neuronów. Aby móc przesyłać do nich informacje, badacze umieścili je na sieci elektrod, a następnie „przetłumaczyli” obraz dostępny na ekranie na sygnały elektryczne. Skąd neurony wiedziały, że powinny „grać”? Przyjęto założenie, że każdy system przejawia preferencje wobec przewidywalności, więc „nagradzano” neurony za poprawne ruchy jedną i tą samą odpowiedzią elektryczną. Kiedy neurony popełniały błąd, zalewała je nieprzewidywalna fala aktywacji. Po kilku godzinach komórki reagowały w sposób równoważny skutecznemu odbijaniu piłeczki. Nauczyły się dostosowywać swoje działanie do zmian w środowisku – a to jeden z wyznaczników inteligentnego zachowania.
Choć mogą przejawiać zaskakujące zdolności, hodowane poza ciałem, pozbawione informacji zmysłowych komórki nerwowe nie rozwijają się tak samo jak te z mózgu. M.in. wciąż nie potrafimy ich odpowiednio ukrwić, co skraca ich żywotność i ogranicza zakres badań, które można wykonać z ich wykorzystaniem.
PRZECZYTAJ TAKŻE:
W innym eksperymencie Omer Revah i współpracownicy połączyli zalety organoidów, czyli miniaturowych struktur, które wyglądem i funkcjonowaniem mają jak najbardziej przypominać prawdziwe narządy, z zaletami badań na żywym organizmie. Badacze wprowadzili wyhodowane z ludzkich komórek macierzystych organoidy mózgowe do mózgów szczurzych noworodków, w obszarach połączonych z układem nagrody. Po kilku miesiącach przeszczepione komórki zaczęły uczestniczyć w przekazywaniu informacji, a gdy badacze je zdalnie aktywowali, prowokowały u szczurów wyuczone wcześniej zachowanie. Zabieg umożliwił też obserwację wpływu uszkodzonych genów na rozwój i funkcjonowanie określonych obszarów mózgu, co odsłania możliwości usprawnienia badań skuteczności terapii schizofrenii czy choroby afektywnej dwubiegunowej. ©
