Szczególnie w tropikach, gdzie przecież niejeden gatunek owada albo pająka można spokojnie nazwać „tłustym”. My tu, panie, w cywilizowanej części świata robactwo tępimy azotoksem, zostawiając zamiłowanie do larw i chrząszczy podejrzanym moralnie poetom i hipsterskim szefom kuchni, jak Aleksander Baron (I jak się to skończyło? Nie ma już tej jaskini zmysłowych eksperymentów, jakim była stołeczna restauracja na Solcu...).

Może sobie Leśmian pisać w erotyku, że „wypełznął czerw spod ziemi zwilgotniałym pyskiem czynny”, ale są to tylko chore rojenia, w dodatku antypolskie (czy to przypadek, iż wstrętny robal sponiewierał polskie dziewczę akurat o imieniu Jadwiga – nie sądzę). Mało tego, śmiał jeszcze podkopać fundamenty chrześcijańskiej Europy. Czerw bowiem, nasyciwszy swoje oralne fantazje, na pytanie dziewoi, czy jest Bóg na niebie, „zadarł pysk ku niebu i mackami wzruszył...