Po co nam zdjęcia pisarzy? Po co czytelnikom obrazy? Po co nam twarze autorów? Po co nam osoby, skoro mamy teksty?

Gisèle Freund, której wystawę „Sceny fotograficzne i portrety” możemy oglądać w krakowskim Muzeum Narodowym, odpowiadała tak: „Dla pisarza jego portret to jedyna więź, jaką może ustanowić z czytelnikami. Gdy czytamy książkę, której treść nas porusza, chcemy spojrzeć autorowi w twarz, która najczęściej jest drukowana na okładce lub skrzydełku, gdyż wydawca świadom jest naszej chęci sprawdzenia, czy rysy twarzy odpowiadają idei, jaką mamy na temat autora. Tak więc obraz jest bardzo ważny dla kogoś, kto zajmuje się literaturą”.

No nie wiem. Sporo tu niejasności. Po pierwsze, co sama Freund podkreśla, wydawca doskonale jest świadom, że „chcemy spojrzeć autorowi w twarz”, i dlatego wybiera zdjęcie, nie troszcząc się zupełnie o to, co czytelnik sobie naprawdę...