Zrządzeniem okrutnego losu zaznałem tego roku także klimatu przez polskiego turystę umiłowanego. Wiem więc, za czym rodak tęskni, czego łaknie i w czym pływa. Wyspa, o której chcę tu opowiedzieć, nie da mu tego. Wyspa nie ma teoretycznie szansy na stanie się obiektem polskich westchnień, masowych marzeń i pielgrzymek, ale cud zdarzyć się może, dlatego ciężko mi zdradzać jej współrzędne.

Wyspa nazywa się Ist. Leży na Adriatyku, na północnej granicy archipelagu zadarskiego. Ma kształt klepsydry albo motyla, na którego korpusie położona jest miejscowość nosząca takież samo imię. Skrzydła są bezludne, górzyste, porośnięte monotonną, środziemnomorską, kolczastą gęstwiną, ze schowaną w niej senną fauną. Na Ist nie ma ani jednej dyskoteki, ani jednego punktu nadawania muzyki mechanicznej, ani jednej budy ni budki nawet z balonami, bursztynem czy ciupagą, ringo i...