Nazywał się Thomas N’Kono i pokochałem futbol również dzięki niemu. Stał w bramce Kamerunu podczas mundialu w Hiszpanii, w 1982 roku, nie przegrał ani jednego spotkania i wpuścił tylko jednego gola, a dziesięciolatkowi wydawało się, że naprawdę fruwał w powietrzu jak pantera. Wybrano go wtedy piłkarzem Afryki, z roczników siedemdziesiątych zachwycał także Gianluigiego Buffona - i jedyne, co dobrego mogę powiedzieć dzisiaj o występie reprezentacji Polski w meczu z Argentyną, to to, że zapewne niejeden dziesięciolatek pokochał futbol dzięki temu, iż zobaczył, jak Wojciech Szczęsny broni kolejnego karnego na mistrzostwach świata. On jeden z pewnością zasłużył na to, by jeszcze nie wracać do domu, on jeden z pewnością powinien móc jeszcze raz wyjść na katarski stadion, by z przymkniętymi oczami zaśpiewać „Mazurka Dąbrowskiego”, a następnie – mając już oczy szeroko otwarte – powstrzymywać...