Wolontariusz Witek:

z konwojem do domu dziecka – pieluszki, zabawki, jedzenie,

po siostrzeńców znajomej, matka jest pułkownikiem, trzeba było przywieźć dzieci, siostrzeniec chce być chirurgiem mózgu,

matkę z dzieckiem, bo utknęła we Lwowie,

do Buczy, bo facet na FB szukał fotografa.

Przyjemne miasteczko, wille, dużo drzew, coś jak Konstancin.

Dom Eugenii. Dwa piętra, ale bez schronu. Bezpiecznie było na korytarzu, przez cały ostrzał, przez rakiety i bomby, przez całe zabijanie na korytarzu siedzieli. Eugenia, jej mąż, dwoje dzieci, trzydzieści cztery psy i dwadzieścia kotów. Duże psy były w klatkach, mniejsze biegały po domu. Właściciele psów uciekli z Buczy, porzucone zwierzęta snuły się po miasteczku…

Okropny smród w domu został, na zdjęciach go czuję.

Buty porozrzucane na ulicach…

Spalony autokar…

Domy trafione...