Sprawa musiała być poważna, skoro, gdy tylko rozmowa zeszła na tematy rumuńskie, Gábor bez namysłu zjechał na pobocze i kazał mi wysiąść, bo rozłożona na przednim siedzeniu mapa, niczym napełniona poduszka powietrzna, zajmowała całą przestrzeń w samochodzie. - Patrz, oto cały węgierski świat!

Było po pierwszej w nocy, gdzieś pod Miszkolcem. 25-letni Gábor rozwinął mapę na ciepłej masce silnika, zapalił papierosa, z bagażnika wyjął latarkę. Jej punktowe światło ani razu nie objęło niewielkiego kraju pośrodku - jedno za drugim omiatało natomiast słowackie, rumuńskie i serbskie miejscowości na węgierskich Kresach. Do ich nazw Gábor niezmiennie dodawał: - To jest węgierskie miasto.

Temesvár, Kassa, Kolozsvár, Szabatka. Dziś: Timişoara, Košice, Cluj-Napoca, Subotica.

Na zwykłej mapie samochodowej wyobraźnia Gábora rozchodziła się...