Sukces ma wielu ojców, choć nie każdym z nich wypada się chwalić. W opowieści o spektakularnych dokonaniach polskiej gospodarki, które zaowocowały wzrostem standardu życia Polaków do poziomu 80 proc. średniej dla 38 krajów OECD, takim wstydliwym wątkiem stały się składki emerytalne. Bo czy dopalaczem, który rozpędził polskie PKB z 69,5 mld dolarów w 1990 r. do blisko 700 mld dolarów w roku ubiegłym, nie są także miliardy złotych, jakie na świadczeniach emerytalnych i socjalnych milionów pracowników zaoszczędzili pracodawcy, zatrudniający ich na umowach śmieciowych? Skąd w polskim dyskursie wzięło się przekonanie o chronicznej słabości krajowego systemu ubezpieczeń społecznych? Wreszcie – czy to przedziwne uwłaszczenie, jakiego pracodawcy dokonali na przyszłości swoich podwładnych, odbyło się wbrew woli tych ostatnich, czy raczej za ich milczącą aprobatą?

Wzorcowy rok

...