Na specyfikę tego gabinetu składa się w pierwszym rzędzie jego prezydencki rodowód i patronat. Od czasu, gdy pod koniec 1990 r. Lech Wałęsa desygnował Jana Krzysztofa Bieleckiego, nie było tak spektakularnego wpływu głowy państwa na obsadę stanowiska premiera. Jednak w tamtym czasie sytuacja była przejściowa, trwała właśnie transformacja ustrojowa, co dawało prezydentowi więcej możliwości manewru. Przyjęta w 1997 r. konstytucja znacznie ograniczyła prerogatywy głowy państwa. Aleksander Kwaśniewski nie starał się i bodaj nie umiał ich w pełni wykorzystywać, a w drugiej kadencji wydawał się wręcz tracić resztki politycznej aktywności. Determinacja i skuteczność, z jaką przeforsował kandydaturę Marka Belki, pokazały, że nie tylko obecny, lecz także każdy przyszły prezydent może mieć znacznie większy wpływ na bieżącą politykę. W szczególnych sytuacjach otwiera się perspektywa...