Ks. Tomasz Węcławski i Halina Bortnowska („TP” nr 14/2002) poruszają problem skutków wywołanych nie tyle „sprawą arcybiskupa Paetza”, ile sposobem jej rozwiązania. Sprawa trwa o wiele za długo i zgadzam się z poglądami osób, które twierdzą, że nie kończy jej dymisja arcybiskupa. Zgorszenie, jakie wywołała, domaga się publicznego wyjaśnienia i publicznych przeprosin (żalu za popełniony grzech) ze strony człowieka, który zapewne wierzy w to, co jako arcybiskup Kościoła katolickiego głosi z ambony. Nie przestanę wierzyć w „jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół” nawet, gdyby to nie nastąpiło, ale już moja o 11 lat młodsza żona (obecnie to niemal różnica pokoleń) uważa, że zakłamanie człowieka piastującego wysoki urząd w Kościele podważa wiarygodność całej instytucji. Podobnie myślących osób jest chyba więcej, zwłaszcza wśród ludzi, którzy, jak ona, w dorosłość wkroczyli po 1990...