Pierwsza opowieść rozgrywa się między rokiem 1918 a 1922. Jej autor, Stanisław Bohdanowicz (z rodziny zesłańców) jako 18-latek wstępuje do polskiej Dywizji Syberyjskiej. Jest rok 1918 i na Syberii, która jest areną walk między bolszewikami a "białymi" Kołczaka i wspierającym ich Korpusem Czechosłowackim (pragnącym ewakuować się na Zachód przez Władywostok, zajęty przez zachodnich aliantów, wspomagających front antybolszewicki), tworzy się polska dywizja, politycznie przyporządkowana armii Hallera we Francji. Tworzą ją zesłańcy i uwolnieni jeńcy.

Los tej 10-tysięcznej jednostki był tragiczny: walczyła z bolszewikami, a gdy Kołczak został rozbity, próbowała przebić się do Władywostoku. Zdradzona przez czechosłowackich sojuszników (ci dogadali się z bolszewikami), musiała skapitulować. Większość jej żołnierzy zginęła w niewoli (zabita morderczą pracą czy...