Stary kamień deptano przez setki lat. Ugniatano stopami i kolanami. Ścierano kanty, nanoszono kurz i błoto. Drapano miotłami, zmywano wodą, znów deptano i od nowa... Nadając marmurowi kształt i kolor, fakturę i zapach. A potem, zeszłego lata, w kazimierskiej farze ktoś wymienił posadzkę. Nowe płyty są błyszczące i równe jak kafelki z marketu.
Nie jestem konserwatorem, nie chcę się mądrzyć na temat ochrony zabytkowej substancji i formy. Uderza mnie co innego: patrząc na zdjęcia kościoła, można tej zmiany w ogóle nie dostrzec.
Nasze doznawanie miejsc jest zmysłowe. Angażuje dotyk, węch, słuch. Mimo to, myśląc o architekturze, zawierzamy jednemu zmysłowi. A wzrok lubi nas oszukiwać.

Kilka miesięcy temu ukazała się niewielka książka o zmysłach i budynkach. Jej autorem jest Juhani Pallasmaa, fiński wykładowca, myśliciel i architekt, uważany za jednego z...