Tytułowe pytanie zadajemy w szczególnym momencie: na progu trzeciego tysiąclecia, po zakończeniu Wielkiego Jubileuszu, który dla wszystkich wspólnot chrześcijańskich stanowił okazję do podsumowań. Jubileusz obchodzili wszyscy: Rzym widział osobne celebracje dla dzieci, młodzieży, rodzin, chorych i niepełnosprawnych, ludzi życia konsekrowanego i apostolstwa, katechistów, diakonów stałych, kapłanów i biskupów, rzemieślników, robotników, rolników, uczonych i wykładowców, artystów, dziennikarzy, sportowców, wojskowych i policjantów, ubogich, więźniów, emigrantów, rządzących i parlamentarzystów. Na te celebracje „stanowe” nakładały się przybywające do Rzymu pielgrzymki narodowe. W tym wypadku jednak nie można mówić o podobnej powszechności. Wieczne miasto nawiedziły delegacje 12 krajów europejskich, 5 krajów Ameryki Południowej i Środkowej oraz 2 krajów afrykańskich. Zabrakło...