Heinrich Heine, syn żydowskiego kupca z Düsseldorfu, niedoszły prawnik i przyszły poeta, uciekał od szatańskich ciemnych młynów rewolucji przemysłowej w świat marzeń i snów na jawie. Jako nastolatek zakochał się w kuzynce, która zlekceważyła jego młodzieńcze uczucie. Swoje ówczesne doświadczenia opisał m.in. w romansie „Der arme Peter” – o biednym ­Piotrze, który snuł się ukradkiem po mieście, trupioblady, jakby powstał z grobu. Tymczasem Piotr dopiero wybierał się na tamten świat po stracie ukochanej. Robert Schumann ujął ten wiersz w kształt pieśni – trzeciej części tryptyku op. 52, skomponowanego wkrótce po ukończeniu „Dichterliebe” („Miłość poety”), słynnego cyklu do poezji Heinego ze zbioru „Lyrisches Intermezzo”.

Richard, syn wybitnego anatoma i fizjologa Alfreda Wilhelma von Volkmanna, został profesorem chirurgii na uniwersytecie w Halle przeszło dekadę po śmierci...