Rozpędzone antyrządowe manifestacje, zajęcie przez siły specjalne dwóch opozycyjnych stacji telewizyjnych, wprowadzenie przez prezydenta Micheila Saakaszwilego stanu wyjątkowego, wojsko na ulicach stołecznego Tbilisi: takie zdjęcia obiegły świat, wywołując potępienie w wielu zachodnich stolicach i we wszystkich zachodnich mediach.

Być może trudno było niezorientowanemu obserwatorowi nie przywoływać analogii pakistańskich, gdzie prezydent także ogłosił stan wyjątkowy. Zwłaszcza że sami gruzińscy opozycjoniści przedstawiają Saakaszwilego - zwycięzcę "Rewolucji Róż" z 2003 r., pokojowej i "kolorowej" - jako dyktatora. Szkoda, że w antysaakaszwilowskiej krytyce brakuje bardziej trzeźwych ocen całokształtu gruzińskiego kryzysu. Bo sprawa nie jest tak prosta, jak może się wydawać na pierwszy rzut oka. Zachód skupił się - jak zwykle, gdy chodzi o Europę Wschodnią -...