“Sen nocy letniej" pod ręką kompozytora skrzy się energią, żarem, blaskiem; nic dziwnego, że to właśnie Britten został nazwany drugim ojcem muzyki angielskiej - po Henrym Purcellu, autorze niezapomnianej “The Fairy Queen" (również według komedii Szekspira). Na pierwszym krążku z “Gwałtem na Lukrecji" znajdziemy jeszcze niewielką, ale wspaniałą kantatę “Fedra" w żarliwym wykonaniu Janet Baker.

Wreszcie nieśmiertelna “Śmierć w Wenecji" według Manna. Tym razem za pulpitem dyrygenckim Steuart Bedford, w roli Aschenbacha - oczywiście Peter Pears. Pierwsze sceny opery należą tylko do niego. To wspaniały teatr jednego wielkiego aktora. Britten przyglądał się tylko i wspierał to nagranie - był już wówczas bardzo chory i nie mógł sam stanąć za pulpitem. Ale Bedford stanął na wysokości zadania.

Ostatnie dwa krążki to “Gloriana", napisana z okazji...