Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Historia rozpoczyna się w 1913 r, w północnowłoskim mieście Alba. Ks. Jakub Alberione, ojciec duchowny w miejscowym seminarium, zostaje redaktorem i reformatorem podupadającego tygodnika diecezjalnego „Gazzetta d'Alba”, a rok później zakłada instytucję nazwaną „szkołą drukarską”. Mówi: „Chcemy jak Apostołowie głosić Ewangelię i używać do tego celu druku”. W diecezji wielu uważa go za wywrotowca. Kapłan, który zamiast trzymać się utartych schematów, przyrównuje gazetę do homilii głoszonej z ambony znajduje jednak oparcie w osobie biskupa Francesco Re.
Wokół szkoły drukarskiej powstaje wspólnota chłopców (15-17 lat), którzy pracują w drukarni, a wieczorami modlą się w prowizorycznej kaplicy. U wejścia stawiają figurę św. Pawła, aby kierować się przykładem Apostoła Narodów. Inspiracji dostarcza List do Rzymian, który czytany jest co wieczór. W 1921 r. grupka uczniów ze szkoły drukarskiej wraz z ks. Alberione składa na ręce ordynariuszadiecezji śluby posłuszeństwa, czystości i ubóstwa z intencj ą oddania swojego życia na rzecz apostolstwa dobrego druku.
W tym czasie Alberione dużo publikuje. Tworzy teologię publicystyki, zawartą w artykułach na łamach biuletynu Unii Współpracowników Dobrego Druku, założonej w 1918 r. Kilka lat później pisze dwie książki: „Apostolstwo druku” i „Apostolstwo wydawnicze”, będące przewodnikiem dla młodych drukarzy-zakonników, którzy decydują się „głosić Ewangelię pisząc i drukując”. Szybko, bo już w 1915 r., rodzi się zalążek żeńskiej wspólnoty. Używając słów założyciela, stają się one „diakonisami słowa Bożego”, chodząc od domu do domu i roznosząc to, co publikowały drukarnie ks. Alberione.
Najważniejsza dla ks. Alberione jest Biblia. Drukuje ją na różne sposoby: edycje kieszonkowe za najniższą z możliwych cen, Biblie z komentarzami, historie zbawienia dla dzieci... Mówi: „Nasz wzrost zależy zawsze od tego, na ile naśladujemy Boga, także jako autora i wydawcę. Pisarz znajduje zawsze model do naśladowania w Biblii, wydawca otrzymuje wskazówki patrząc na proces powstawania i rozpowszechniania Biblii, która nie została jedynie spisana i zakonserwowana, ale została przetłumaczona na wszystkie języki i jest rozpowszechniania nieustannie”. Ks. Alberione zakłada wspólnotę zakonną paulistów, których zobowiązuje do głoszenia Dobrej Nowiny przy użyciu współczesnych środków komunikacji. Z podobnym celem rodzi się wspólnota sióstr Córek św. Pawła, a potem siostry Uczennice Boskiego Mistrza (poświęcają się w większym stopniu modlitwie) i Unia Współpracowników Paulińskich - skupiająca świeckich, pracujących na rzecz apostolstwa wydawniczego.
Gdy pojawia się radio, film i telewizja, Alberione zakłada w Rzymie w 1939 r. „San Paolo Film” - instytucję zajmującą się produkcją i dystrybucją filmów. „Środki techniczne, maszyna drukarska, aparat do projekcji filmów, radioodbiornik itd., są przedmiotami świętymi ze względu na cel, jakiemu służą. Maszyna zamienia się w ambonę, biurko pisarza, pokój technika, księgarnia zamieniają się w świątynie” - wyjaśnia. Przed śmiercią uczestniczy jeszcze w obradach Vaticanum II. Z radością przyjmuje dekret „Inter Mirifica”, potwierdzający doniosłość środków społecznego komunikowania w misji Kościoła. Znajduje akceptację dzieła, jakie zapoczątkował, i swojego kapłaństwa, ukierunkowanego na służbę Ewangelii przy użyciu mediów.
KS. MARIUSZ KRAWIEC SSP
