Wprawdzie w gabinetach polityków – na Zachodzie, w samej Afryce, a także w Radzie Bezpieczeństwa ONZ – o kraju tym, którego większość powierzchni zajmuje pustynia, dyskutowano intensywnie od kilku miesięcy. Dokładnie: od chwili, gdy w północnym Mali objawiła się afrykańska odmiana afgańskich talibów, ogłosiła powstanie na Saharze własnego państwa i zaczęła zwycięski marsz na południe, zajmując sporą część kraju, wprowadzając szariat i wywołując exodus kilkuset tysięcy Malijczyków, którzy nie chcą żyć w państwie islamskim. Ale trzeba było dopiero francuskiego lotnictwa, które w miniony piątek zaczęło bombardować islamistów (ponosząc też pierwsze ofiary), by sprawa trafiła do europejskich gazet.

Decyzja prezydenta François Hollande’a – podjęta w pojedynkę, na pozór w iście wielkopańskim stylu – może budzić skojarzenia z epoką kolonialną; w końcu obecne Mali było francuską...