Obraz krakowski Lotta powstał ok. 1508 r. Dziś przyjmuje się, że pod postacią świętej Katarzyny Aleksandryjskiej, biorącej udział w adoracji Dzieciątka, kryje się Katarzyna Cornaro (1454–1510), królowa Cypru. Po abdykacji w 1489 r. zamieszkała we Włoszech, prowadząc życie godne humanistki – na swoim dworze gościła uczonych i artystów (m.in. poetę Pietra Bembo czy słynnego malarza epoki, Giorgionego). Bywał tu także zapewne Lorenzo Lotto, wtedy też prawdopodobnie namalował wizerunek byłej królowej.
Sen Dzieciątka, motyw pojawiający się w sztuce włoskiej na przełomie XIV i XV w., był szczególnie popularny w Wenecji. Stanowił aluzję do przyszłej męki Chrystusa, którą symbolizuje także krzyż trzymany przez małego Jana Chrzciciela. Nawet biały welon, trzymany na kolanach przez Marię, może być zapowiedzią całunu z ciałem Chrystusa po zdjęciu z krzyża.
Twórczość Lotta trudno przypisać jednej szkole. Należący do pokolenia Tycjana i Giorgionego artysta rozpoczął naukę malarstwa prawdopodobnie w warsztacie Giovanniego Belliniego w Wenecji. Zetknął się również w tym mieście ze sztuką Niemca Albrechta Dürera, co musiało mieć wpływ na graficzność form. Chętnie czerpał inspiracje z różnych źródeł, a także z własnych rozwiązań.