Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Christopher McCandless, młody Amerykanin z zamożnej rodziny inteligenckiej, po uzyskaniu dyplomu porzuca mieszczańskie życie i wyrusza przed siebie. Pieniądze, odkładane latami na fundusz, który miał mu pozwolić kontynuować studia na Harvardzie, przekazuje na rzecz organizacji charytatywnej. Resztę gotówki spali zaraz po tym, w Wielkim Kanionie pozostawi ukochanego starego datsuna. Niszcząc dokumenty, porzuca tożsamość i przybiera pretensjonalny przydomek Alexander Supertramp.
Spływa rzeką aż do Meksyku, autostopem i w wagonach towarowych włóczy się od Montany po Kalifornię. Drogę wypełniają spotkania z przypadkowymi ludźmi, zafascynowanymi młodym outsiderem, cytującym "Walden" Thoreau jak Biblię, czytającym Tołstoja, "Doktora Żywago" i zakochanym w bohaterach Londona. Ulega jego urokowi para podstarzałych hipisów, zakochuje się w nim nastoletnia gitarzystka, weteran wojenny chce go usynowić (w tej roli nominowany do Oscara Hal Holbrook), a właściciel elewatora zbożowego z Dakoty daje mu zarobić przy żniwach na wymarzony cel wędrówki: ucieczkę w serce dziczy - into the wild - jak brzmi oryginalny tytuł filmu.
Ambicje Seana Penna nie ograniczyły się do nakręcenia kolejnej biografii ciekawego dziwaka. Jego film to rodzaj przypowieści, pochwała życia oderwanego od rytmu cywilizacji, kierującego się zasadą nieograniczonej wolności. To także filmowy apokryf, historia współczesnego pustelnika.
Penn widzi bohatera okiem hagiografa, w aureoli świętego tułacza. W jego filmie dominuje ryt franciszkański. Krakauerowską faktografię reżyser ubarwia fikcyjnymi epizodami, wyrażającymi pochwałę radości życia i szacunku do natury. Celebruje finalną scenę zgonu wędrowca: kamera, niczym u Wernera Herzoga, unosi się do góry.
Jednocześnie McCandless jest jednak zwyczajnym chłopakiem z sąsiedztwa, w oczach grającego go Emile’a Hirscha nie widać herzogowskiego błysku szaleństwa. Penn w tułaczce swego bohatera widzi raczej podróż inicjacyjną. Nie przypadkiem rozpoczyna opowieść fragmentem z "Wędrówek Childe Harolda" Byrona.
Sprawnie zmontowany film opiera się na ciepłym, nostalgicznym nastroju. Budują go także naturalne, lekko prześwietlone, nieco staromodne zdjęcia Erica Gautiera (operatora "Dzienników motocyklowych"), a także gitarowa muzyka Eddie’ego Veddera.
Sean Penn pokazuje, że powrót do utraconego raju natury jest dla współczesnego człowieka trudny, a może calkiem niemożliwy. Składa jednak Chrisowi McCandlessowi i jego odwadze hołd.
Wszystko za życie ("Into The Wild") - scen. na podst. powieści Jona Krakauera i reż.: Sean Penn,zdj.: Eric Gautier, muz.: Eddie Vedder, wyst.: Emile Hirsch, Marcia Gay Harden, William Hurt, Vince Vaughn, Hal Holbrook i inni. Prod.: USA 2007
Jon Krakauer, "Wszystko za życie", przeł. Magdalena Jakóbczyk-Rakowska, wyd. II, Prószyński i S-ka, 2008
