Były uosobieniem tego, co w żydowskiej tradycji nazywane jest złymi skłonnościami. W komitywie z szatanem i za jego namową (raz występował w przebraniu jaszczura, co potem stał się wężem, w Księdze Hioba zjawia się na dworze Wiekuistego) skłaniały swoich mężczyzn do buntu. Dodaje się czasem, że żona Hioba miała wszelkie cechy diabelskie. Podobny wątek szatańskich knowań znaleźć można w „Testamencie Hioba”. Tam diabeł występuje w roli sprzedawcy chleba i namawia kobietę do tego, by złorzeczyła Bogu.
To są interpretacje w miarę proste i na pierwszy rzut oka nie budzą zdziwienia. Wpisują się w długą tradycję interpretacyjną judaizmu oraz chrześcijaństwa. Autor Księgi rzeczywiście przedstawiał panią Hiob źle.
Często Hiob porównywany jest do Abrahama. Obaj poddani zostali próbie wiary i obaj okazali się religijnymi wirtuozami. Obaj mieli żony. Sara zostaje w domu, gdy jej mąż...