Ileż to razy w ciągu mego życia rozprawiano o inteligencji! Dla władz peerelowskiej partii-państwa zawsze była to grupa niewygodna. Wielekroć przepowiadano jej kres, a właściwie najchętniej by się jej pozbyto, kiedy zaś okazywało się to niemożliwe, stosowano różne zabiegi, żeby ją pozyskać, co - tak naprawdę - udawało się całkiem dobrze. Choć pozostaje faktem, że ostatecznie partia-państwo poniosła sromotną klęskę, bo przeważająca część inteligencji stała się obok robotników wielkoprzemysłowych najważniejszą siłą opozycji wobec reżimu.

Moją wypowiedź chcę podzielić na dwie części: socjologiczną, referującą sposób definiowania i badania inteligencji, oraz drugą, jeśli tak rzec można: przekorną wobec empirycznej socjologii.

Beneficjenci zmian

Punktem wyjścia dyskusji w "TP" było doniosłe dzieło o dziejach...