Wierzę ci, Sokratesie, boś brzydki (i niesympatyczny)

Zostałem poproszony o wygłoszenie wykładu na temat swoich badań naukowych. Dokładnie prasuję koszulę, starannie dobieram krawat, wycinam włosy z nosa. Dobrze robię? Nie. Lepsza byłaby niedogolona szyja, a na niej złoty krzyżyk na łańcuszku.

05.06.2017

Czyta się kilka minut

W badaniach, których wyniki niedawno opublikowano (A. Gheorghiu, „Facial appearance affects...”), uczestników poproszono o ocenę, na podstawie fotografii, czterech cech 216 naukowców: kompetencji naukowych, towarzyskości (jak bardzo dana osoba jest sympatyczna), moralności (jak bardzo jest godna zaufania) i atrakcyjności. Inni uczestnicy oceniali później tych samych naukowców ze względu na to, czy są oni „dobrymi naukowcami” i czy ich badania są interesujące. Okazało się, że na to, czy ktoś oceniany jest jako „dobry naukowiec”, wpływa pozytywnie wysokie postrzeganie jego kompetencji i moralności, jednak negatywnie – towarzyskości i atrakcyjności. Na to, czy jego badania są interesujące, wpływały pozytywnie wszystkie te cechy.

Krótko mówiąc: ideałem rzetelnego naukowca jest niesympatyczny, moralny, kompetentny brzydal. Klikniemy natomiast na link prowadzący do wykładu osoby nie tylko moralnej i kompetentnej, ale sympatycznej i atrakcyjnej. (Nie stwierdzono wpływu rasy i płci.)

Nieco chyba kłóci się to ze znaną od lat prawidłowością, że osoby o wyższym statusie naukowym (i w ogóle: autorytecie) postrzegane są równocześnie jako mające większy wzrost (zaś osoby wyższe uważane są za atrakcyjniejsze). W klasycznym badaniu (Dannenmaier i Thumin, „Authority status as a factor...”) kazano ludziom oszacowywać wzrost człowieka zależnie od pełnionej przez niego roli w instytucji naukowej: od szeregowego studenta po dyrektora. Wzrost dyrektorów przeszacowywano średnio o 1,5 cm; studentów natomiast niedoceniano, średnio o prawie 2 cm.

Szkoda byłoby nie wspomnieć tu o badaniu (Solley i Haigh, „A note to Santa Claus”), w którym mierzono wzrost Świętego Mikołaja na rysunkach dzieci. W miarę zbliżania się do Wigilii Mikołaj robił się coraz większy. Po świętach jego wzrost dramatycznie malał. Wiem, że ma to niewielki związek. Ale urocze, prawda? ©

Dziękujemy, że nas czytasz!

Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →

Dostęp 10/10

  • 10 dni dostępu - poznaj nas
  • Natychmiastowy dostęp
  • Ogromne archiwum
  • Zapamiętaj i czytaj później
  • Autorskie newslettery premium
  • Także w formatach PDF, EPUB i MOBI
10,00 zł

Dostęp kwartalny

Kwartalny dostęp do TygodnikPowszechny.pl
  • Natychmiastowy dostęp
  • 92 dni dostępu = aż 13 numerów Tygodnika
  • Ogromne archiwum
  • Zapamiętaj i czytaj później
  • Autorskie newslettery premium
  • Także w formatach PDF, EPUB i MOBI
89,90 zł
© Wszelkie prawa w tym prawa autorów i wydawcy zastrzeżone. Jakiekolwiek dalsze rozpowszechnianie artykułów i innych części czasopisma bez zgody wydawcy zabronione [nota wydawnicza]. Jeśli na końcu artykułu znajduje się znak ℗, wówczas istnieje możliwość przedruku po zakupieniu licencji od Wydawcy [kontakt z Wydawcą]
Filozof przyrody i dziennikarz naukowy, specjalizuje się w kosmologii, astrofizyce oraz zagadnieniach filozoficznych związanych z tymi naukami. Pracownik naukowy Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, członek Centrum Kopernika Badań Interdyscyplinarnych,… więcej

Artykuł pochodzi z numeru TP 24/2017