W biografii rodzinnej obok samej rodziny instancją najważniejszą jest narrator / narratorka. Wyróżniam te dwie sytuacje (narratora / narratorki), bo inne bywają historie spisane przez mężczyzn, inne przez kobiety. Można - grubą, lecz nie fałszywą kreską - podzielić tego rodzaju teksty na autobiografie z wątkami familijnymi (częściej pisane przez mężczyzn) i wspomnienia rodzinne z wątkami autobiograficznymi (częściej pisane przez kobiety).

Wszystko to się oczywiście w kotle pisarskim XX i XXI wieku uciera, przekształca, jednak ogólna zasada nadal działa. Sam fakt częstszego pisania mężczyzn o sobie, a kobiet o najbliższych, tłumaczony bywa jako efekt społecznych przyporządkowań: tożsamość autorów budowana jest na "ja", tożsamość autorek na "my", na odruchu empatii i potrzebie roztaczania opieki. Jak na tle zmąconych pojęć, przenicowanych formuł i wciąż żywych...