Całkowicie pominięty w werdykcie festiwalu gdyńskiego, za to z Nagrodą Jury w Cannes, atakuje zmysły i umysły, wchodząc w skórę zwierzęcia, które w naszej kulturze nie cieszy się dobrą sławą. Wystarczy wsłuchać się w język: „tyrać jak osioł”, „ośli upór”, „ośla ławka”... A jednak to nie pierwszy raz, kiedy kino przygląda się światu okiem wilgotnym i stoickim, należącym do łagodnego ssaka z rodziny koniowatych.

Na wstępie musi pojawić się pytanie: czy remake uznawanego za arcydzieło klasyka sprzed ponad półwiecza może być dzisiaj propozycją oryginalną? Okazuje się, że jak najbardziej. Kiedy Robert Bresson, mistrz ekranowego minimalizmu i nieludzkiej dyscypliny, nakręcił czarno-białe „Na los szczęścia, Baltazarze” (1966), powstała chłodna, wręcz koturnowa przypowieść z chrześcijańskim konceptem męczeństwa, czyli niezawinionym ludzkim cierpieniem na pierwszym planie....