JUSTYNA DĄBROWSKA: Jak się Pani czuje?

ORA DRESNER: To zależy. Są dni, kiedy czuję, że mój czas się już kończy, że już starczy tego tu bycia. W takich chwilach czuję się raczej stara, mam dość i jestem gotowa spokojnie się pożegnać. A niekiedy czuję się zupełnie jak dziewczynka. Wtedy jestem tym dzieckiem, którym byłam kiedyś, i które nie ma o niczym żadnego pojęcia. Tym, które tęskni za mamą, które się boi różnych rzeczy, na przykład tego, że je zostawią, które bardzo różne rzeczy przeżywa.

Wciąż czuję się winna wobec mojej mamy, która umarła ponad 30 lat temu. Myślę: a dlaczego ja wtedy zrobiłam tak, a nie inaczej?! A dlaczego to jej powiedziałam, a tamtego nie?! Wracam często do mamy w myślach. Prawda, że jak małe dziecko? Chociaż w pewnych sprawach jednak dojrzałam emocjonalnie.

W jakich?

W zawodowych. Mam większą pewność siebie....