Marina w moim życiu zjawiła się znienacka i z przytupem – czyli tak jak to ona ma w zwyczaju: „Halo? Nazywam się Marina Hulia, mam twój numer od wspólnych znajomych. Dzwonię, bo pomyślałam sobie, że powinnaś koniecznie poznać mamy z Dworca Brześć. To kiedy masz czas?”.

Na pierwsze spotkanie poszłam do warszawskiego klubu Marzyciele i Rzemieślnicy. Trwały tam właśnie szkolenia dla zainteresowanych społeczeństwem obywatelskim, w czasie przerwy wokół uczestników spotkań uwijała się szczupła, energiczna blondynka w okularach, ubrana w kolorowe młodzieżowe ciuchy.

– Cześć! Chodź, chodź tu do naszego kantorka. Poznajcie się, tu jest Jola, która prowadzi facebooka Dzieci z Dworca Brześć, tu Kasia, która zajmuje się sprzedażą laleczek, tam jest nasza babcia Ela, tu mamy lalki na sprzedaż, tam jest biżuteria robiona przez mamy z Brześcia... Siadaj, ja ci opowiem, z kim chcę cię...