Elżbieta Isakiewicz: Jest rok 1999. Międzynarodowe Towarzystwo Edukacyjne bada poziom wiedzy obywatelskiej i postawy nastolatków wobec spraw publicznych w 28 krajach świata. Zimą 2000 r. na zamkniętym spotkaniu badaczy ogłaszane są wyniki polskich uczniów. I...?

Krzysztof Koseła: Przecieram oczy ze zdumienia. Polscy gimnazjaliści byli na pierwszym miejscu. Lepiej od swoich rówieśników z pięciu kontynentów wiedzą, do czego służą związki zawodowe, po co jest ONZ i jakie są podstawowe prawa człowieka. Myślałem, że wybuchnie sensacja, że polskie media wpadną w zachwyt. Ale badanie przeszło niezauważone.

Dlaczego?

Sukces był za duży, żeby go udźwignąć. W Polsce panowała wtedy atmosfera niedowierzania, że tu się cokolwiek może powieść.

Jakim cudem gorsi od naszych okazali...