O pomysłach sprzedaży publicznej „Dwójki” lub „Trójki” media donosiły od dawna. Możliwość prywatyzacji stwarzała nowa ustawa o radiofonii i telewizji. Sprawa doczekała się jednak rozgłosu dopiero przy okazji afery Rywina. Od kiedy idea prywatyzacji „Dwójki” związała się, w oczach opinii publicznej, z aferą korupcyjną, poszukiwania pomysłodawcy przypominają chodzenie od Annasza do Kajfasza. Polityka, który w takiej atmosferze zaproponowałby prywatyzację kawałka publicznego molocha, bracia posłowie roznieśliby na szablach.

Na szczęście nie jestem politykiem, nie mam też pieniędzy na kupno choć garści udziałów nowej telewizji, więc mogę głośno zaproponować: sprywatyzujmy „Dwójkę”, a „Trójkę” zregionalizujmy! To, co zostanie, pozbawmy prawa do emisji reklam, opłacając z taniego, jednak w pełni ściągalnego abonamentu. Przyznam się od razu, że mam w tym interes. Taki sam, jak...