Zdecydowanie wolę określenie Karla Raimunda Poppera „społeczeństwo otwarte” niż jakiekolwiek inne, wydaje mi się ono bowiem bardziej jednoznaczne, a równocześnie mniej „zużyte” od takich chociażby pojęć jak „społeczeństwo demokratyczne” lub „społeczeństwo obywatelskie”. Czym jednak jest społeczeństwo otwarte i kim są jego wrogowie?

Pięć warunków koniecznych

Katalog „właściwości” jest krótki, zawiera zaledwie pięć warunków:

Po pierwsze, społeczeństwo otwarte rezygnuje z mitu założycielskiego. O micie tym będę jeszcze pisał w części drugiej – tu ograniczyłbym się tylko do stwierdzenia, że społeczeństwo otwarte, składające się z wolnych ludzi, znakomicie się bez niego obywa. Do „smakowania” wolności nie potrzeba bowiem żadnych, mających najczęściej rodowód plemienny i narodowy, mitów.

Po drugie, uznaje nienaruszalność konstytucyjnego ładu...